سوئیچ شبکه کی دی تی KDT KC-1100H4SM

سوئیچ شبکه کی دی تی KDT KC-1100H4SM ویژگی های منحصر به فردی دارد از جمله این که سخت افزار منحصر به فرد جهت پایداری در تمام شرایط دارد. شاید جالب باشد که بدانید سوئیچ شبکه کی دی تی اولین محصول ایرانی دارای نشان استاندارد CE اروپا می باشد. قابلیت نصب دستگاه در رک (دارا بـودن گیره)، داشتن گواهینامه ایزو 9001 ، 10002 و 10004، بدنه با استفاده از رنگ های الکترواستاتیک، سازگاری با تمام استاندارد های IEEE802 و بدنه تمـام فلز از جمله دیگر ویژگی های سوئیچ شبکه کی دی تی مدل KC-1100H4SM است. دارای 2 پورت Gigabit 10/100/1000، دارای 9 پورت SFP 10/100/1000، نمایش وضعیت پورت ها از طریق LED، قابلیت برنامه ریزی از طریق وب، قابلیت برنامه ریزی از طریق پورت Console و Telnet، تمام مشخصات خاص سوئیچ شبکه کی دی تی مدل KC-1100H4SM  هستند.

درباره سوئیچ شبکه کی دی تی KDT KC-1100H4SM

سوئیچ شبکه کی دی تی KDT KC-1100H4SM سخت افزار شبکه ای است که دستگاه های موجود در شبکه کامپیوتری را به هم با استفاده از، سوئیچینگ بسته های داده جهت دریافت و ارسال به دستگاه مقصد، متصل می کند.

سوئیچ شبکه به دو یا چند دستگاه فناوری اطلاعات اجازه می دهد تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. سوئیچ‌ ها علاوه بر اتصال به دستگاه‌ های پایانی مانند رایانه‌ های شخصی و پرینتر ها، ممکن است به سوئیچ ‌ها، روتر ها و فایروال ‌های دیگر متصل شوند که همگی می‌ توانند اتصال به دستگاه ‌های اضافی را فراهم کنند. سوئیچ ‌های شبکه همچنین می‌ توانند از شبکه‌ های مجازی پشتیبانی کنند و به شبکه‌ های بزرگی از دستگاه‌ های به هم پیوسته اجازه می‌ دهند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند، در حالی که گروه‌ های خاصی از دستگاه‌ ها را برای اهداف امنیتی بدون نیاز به شبکه ‌های فیزیکی جداگانه و پرهزینه تقسیم می‌ کنند.

تفاوت بین سوئیچ و روتر چیست؟

تفاوت عملی بین سوئیچ و روتر این است که شما به هر یک از آنها وصل می کنید. سوئیچ ها به منظور اتصال بسیاری از دستگاه ها مانند سرورها، رایانه های شخصی و پرینتر و اسکنر ها فروخته می شوند. روتر ها به طور فزاینده ای در مسیریابی بسته ها بین سایت های فیزیکی، و همچنین به و از اینترنت، در مقیاس های مختلف از شبکه های خانگی کوچک تا بزرگترین مراکز داده در جهان، تخصص یافته اند. هنگام خرید سوئیچ، معمولاً به تعداد پورت‌ هایی که سوئیچ پشتیبانی می‌ کند، سرعت آن پورت‌ ها و نوع شبکه ‌های مجازی را که سوئیچ فعال می‌ کند، نگاه می‌ کنید. بسیاری از سوئیچ ها دارای قابلیت های مسیریابی اولیه هستند.

روتر ها می توانند تعداد بسیار بیشتری از بسته ها را نسبت به سوئیچ ها هدایت کنند و به طور فزاینده ای از قابلیت های اضافی مانند امنیت داده ها پشتیبانی می کنند. به طور سنتی، تفاوت بین سوئیچ و روتر این بود که سوئیچ ها فقط می توانستند بسته ها را بر اساس آدرس های MAC لایه 2 ارسال کنند، در حالی که یک روتر می توانست بسته ها را بر اساس آدرس های لایه 3 مانند IP هدایت کند. در عمل، این بدان معنی است که سوئیچ ها یک شبکه محلی واحد را به هم متصل می کنند، در حالی که روترها چندین LAN، چندین مکان فیزیکی و/یا اتصال به اینترنت را ارائه می دهند. این تغییر کرده است. در زمینه شبکه های مدرن، تفاوت بین سوئیچ و روتر تا حد زیادی در مورد هدف اصلی دستگاه است. سوئیچ های پیشرفته امروزی از شبکه های مجازی پشتیبانی می کنند و می توانند بسته ها را بین شبکه های محلی مجازی و فیزیکی مختلف هدایت کنند. این بدان معناست که سوئیچ‌ های امروزی می‌توانند بسته‌ها را بر اساس آدرس‌های لایه ۲ و لایه ۳ هدایت کنند، درست مانند روتر ها.

مزایای استقرار سوئیچ چیست؟

سوئیچ‌ ها به شبکه ‌ها اجازه می‌ دهند که به طور ایمن از نظر اندازه مقیاس شوند. سوئیچ های بزرگتر دارای اندازه، برنامه نویسی امنیتی، سرعت و مشخصات مسیریابی برای مدیریت حداکثر 1 میلیون آدرس MAC هستند. هنگامی که در یک بافت شبکه ترکیب می شوند، کل دانشگاه ها را می توان به یک شبکه متصل کرد، همانطور که مراکز داده در مقیاس بزرگ می توانند ظرفیت محاسباتی خود را نه بر اساس تعداد سرور های موجود، بلکه بر اساس تعداد هکتار هایی که اشغال می کنند، اندازه گیری کنند.

سوئیچ های پیشرفته امروزی، با پشتیبانی از قابلیت هایی مانند EVPN-VXLAN، این شبکه های پردیس و مرکز داده در مقیاس بزرگ را قادر می سازند تا کار کنند. در ترکیب با روتر ها و فایروال‌ ها، آنها می‌ توانند هوش مصنوعی، ماشین لرنینگ و قابلیت ‌های اتوماسیون را با مدیریت مبتنی بر ابر ادغام کنند تا حتی شبکه‌ هایی که در مقیاس بسیار زیاد کار می‌ کنند را آسان کنند. سوئیچ ها سه وظیفه اصلی دارند. آنها آدرس های MAC را یاد می گیرند، بسته های داده را ارسال می کنند و از آن بسته ها محافظت می کنند.